یلدا همان پیروزی نور بر سیاهی است

قرمز رنگ غالب شب یلداست و نمادش هم قرمزی انار و هندوانه ای است که ایرانیان به رسم قدیمی آن را در سفره شب یلدا می گذارند. خیابان های شهر پر از رنگ های شاد و قرمز است. شاید امسال مانند سال های گذشته سفره ها و زنبیل های مردم پروپیمان نباشد اما همین که به خیابان می آیند و حال و هوای خرید را تماشا می کنند انگار که در شادی شب یلدا سهیم شده اند. قدیم ترها خانه ها را با کرسی گرم می کردند و بچه ها و نوه ها در شب یلدا دور کرسی می نشستند و آجیل می شکستند و از دیدوبازدید لذت می بردند. البته یلدا تنها مخصوص ایرانیان نیست. بلکه آن را در کشورهای دیگر هم جشن می گیرند. در گذشته‌های دور که شغل اکثر مردم کشاورزی بود، روشنایی روز و نور خورشید برای آنها اهمیت فراوانی داشت. مردم دریافتند که در بعضی از ایام سال، روزها طولانی‌تر و در بعضی ایام کوتاه‌تر می‌شوند و این باور در آنها به‌وجود آمد که خورشید نماد نیکی و مهر است و با شب در نبرد است. آریایی‌ها، آخرین روز پاییز و اولین شب زمستان را که طولانی‌ترین شب بود، شب آغاز سال قرار دادند. در فرهنگ اوستایی نیز با واژه‌‌ی «سَرِدَ» به معنای فصل سرد، آغاز سال و پیروزی اهورامزدا بر اهریمن و روشنی بر تاریکی را بشارت می‌دادند.